در ادامه باز خوانی قرآن مبین ، جا دارد به کلمات " قریه " ، " بلد " و " مدینه " هم پرداخته شود. با مراجعه به فرهنگهای لغت دم دست ، منجمله فرهنگ نوین عربی- فارسی ، چنین بدست می آید که لغات ثلاثه فوق الذّکر در زبان فارسی به ترتیب روستا ، وطن و شهر معنی و بکار می روند. وانگهی در جوامع بدوی مرکز و پایتخت آنها ام القراء نامیده می شود . این جا با همه گسترگیش بری از بدویت نیست که همان عروبت است احتمالاً. بلد نیز محل ست یا میهن مردم گوناگون می باشد که بار منفی خوانی قرآن منبع
درباره این سایت